Kitobxonlarning tilidan tushmaydigan kitoblar…
Lekin ko‘pchilik bu kitoblarni 3-bobida tashlab qo‘yadi yoki faqat orqa muqovasini o‘qiydi xolos.
Ya’ni hamma qo‘lida ko‘tarib yurgan ammo juda kam inson haqiqatan ham oxirigacha o‘qigan o‘sha kitoblar ro‘yxati shu yerda.
(Agar o‘qib tugatgan bo‘lsangiz, siz boshqacha odamsiz.)
James Joyce (Jeyms Ogastin Aloishes Joys) – “Ulysses” (“Uliss sarguzashtlari”)
➡ Adabiyot tarixining Everesti.
Kitobni yarimida qoldirish mumkin, oxiriga yetkazgan inson allaqachon gapirib bergan bo‘ladi.
(Tushunganlar bo‘lsa, izohlarda kutamiz.)
Marcel Proust – “Swannlar Tomoni” (Yo‘qotilgan Vaqtni Izlab turkumi)
➡ “Bolaligimda yegan bir pirogim esimga tushdi, 100 bet yozib qo‘yay.”
Chuqur, ta’sirli… ammo sabr sinovidan o‘tolmaganlar juda ko‘p.
Dostoyevskiy – “Aka-uka Karamazovlar”
➡ Hamma “Dostoyevskiy – eng zo‘ri” deydi lekin…
Oxiriga yetganlar soni kitob qalinligidan kam bo‘lishi mumkin.
Orhan Pamuk – “Qor”
➡ Siyosiy romanmi, sevgi haqidami yoki tasavvuf haqidami deb o‘ylarkan…
Kitobni oxirgacha o‘qimay bir joyda tashlab qo‘yiladi.
Lekin javonga qo‘yib “o‘qidim” deyish mumkin.
Franz Kafka – “Qo‘rg‘on”
➡ Kafkaning ong oqimi = o‘quvchining ong yo‘qotishi.
Boshlaganlar ko‘p, oxiriga yetganlar kam.
Hermann Hesse – “Cho‘l Bo‘risi”
➡ “Juda qatlamli, juda chuqur…”
Ammo ko‘pchilik yarimigacha o‘qigan.
Victor Hugo (“Gyugo Viktor Gyugo”) –“Rad etilganlar”
➡ “Serial versiyasini tomosha qildim” → ha, chunki kitob 1500 bet.
Bir kun oxiriga yetkazish niyati bilan olingan kitoblarning bosh qahramoni.
