“Siz Tarkovskiyni yoqtirasizmi?”
Agar shu savol bilan yuzlashgan bo‘lsangiz va javobingiz noaniq bo‘lsa… bu ro‘yxat siz uchun.
Afsona film = Hamma eshitgan, lekin juda kam odam ko‘rgan filmlar.
Lekin siz ko‘ring, chunki bu filmlar ham aql, ham estetikani talab qiladigan turdan.
“Stalker” (Stolker1979) – Andrei Tarkovsky (Andrey Tarkovskiy)
– Falsafiy asoslari bilan “men film ko‘rmayapman, balki tafakkurga kiryapman” deydiganlarning sevimlisi.
“Persona” (1966) – Ingmar Bergman
– Shaxsiyat, “men” va sukunat haqida yaratilgan psixologik durdona asar.
Tomosha qilganingizda sizni o‘zingizga qaytaradi.
“La Haine” (1995) –Mathieu Kassovitz (Matyo‘ Kasovits)
– “Nafrat” degan ma’noni anglatadi va Fransiyaning chekka hududlaridan unutilmas bir hikoya kelib chiqadi.
Qora-oq, ammo ma’nosi juda rang-barang.
“A Clockwork Orange 1971” (Zavodli apelsin)– Stanley Kubrick (Stenli Kubrik)
– Zo‘ravonlik, erkin iroda va jamiyat haqida noqulay, lekin ta’sirli klassika.
“Blue Velvet” (Moviy Baxmal 1986) – Devid Linch
– Amerika orzusining qorong‘i tomoni.
“Men nima ko‘rdim?” deb o‘ylatadigan, lekin tomosha qilishni to‘xtata olmaydigan film.
“Holy Mountain 1973” (Muqaddas Tog‘) – Alejandro Jodorowsky Alexandro Xodorovski
– Simvolizmning kitobini yozadi, hattoki yoqib yuboradi.
Ko‘zlaringiz bilan emas, aqlingiz bilan tomosha qilishingiz kerak bo‘lgan turdan.
Nostalghia (1983) (Sog‘inish) – Tarkovsky (Tarkovskiy)
– Sekin, sokin, chuqur.
Go‘yoki kino emas, she’r kabi oqib o‘tadi.
Pink Famingos (1972) (Pushti Flamingolar) – John Waters (Jon Uoters)
– Telba, bema’ni va ataylab “bezovta qiluvchi”.
Muqobil kinematografiyaning erkinlik hayqirig‘i.
